Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

ΑΠ' ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ



Καλησπέρα συμπαραστάτες της τρέλας μας,

Απίστευτο παιχνίδι είδαμε το Σάββατο. Αν και παραλίγο να έχουμε την πρώτη μας απώλεια στο Φάληρο, τελικά πήραμε τη νίκη και δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς ότι όταν θέλει αυτή η ομάδα, μπορεί να προσφέρει και πολύ πλούσιο θέαμα.

Ο Βαλβέρδε παρέταξε την ομάδα με μία ενδεκάδα ανάγκης, αφού υπήρχαν πολλές και σημαντικές απουσίες. Έτυχε και αυτό με τον Μιραλάς και χάλασε και μία αλλαγή χωρίς λόγο.

Στο πρώτο ημίχρονο δεν είδαμε και τίποτα σπουδαίο. Ελάχιστες φάσεις με τις δύο κορυφαίες να τις έχει ο Πανσερραϊκός από κάποια λαθάκια της άμυνας. Ο Ολυμπιακός απάντησε μόνο στο τέλος με τον Φετφατζίδη να αστοχεί προ κενής εστίας.
Δεν μπορούσε η ομάδα να βρει ρυθμό απέναντι στον καλά στημένο Πανσερραϊκό του Κοκότοβιτς. Ο Φετφατζίδης απέδειξε με την εμφάνισή του πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στη θέση του "δεκαριού" και πως πρέπει να αγωνίζεται στις πτέρυγες, αφού δεν μπορεί να περάσει τις κάθετες πάσες, αλλά παίζει κυρίως με την ταχύτητα και την τεχνική του. Αυτό για τους "γνώστες" που μας ζάλιζαν ότι ο Βαλβέρδε είναι ηλίθιος που τον βάζει δεξιά και αριστερά και δεν τον βάζει στη θέση του.

Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα του παιχνιδιού άλλαξε από το πρώτο δευτερόλεπτο. Οι ερυθρόελυκοι έψαξαν το γκολ, έχασαν μερικές ευκαιρίες, όπως αυτή του Ραούλ Μπράβο, αλλά ευτύχησαν να προηγηθούν με τον Μάρκο Πάντελιτς. Η αλήθεια είναι ότι δεν με είχε εντυπωσιάσει ο Σέρβος μέχρι τώρα, παρόλο που τον έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Όμως δείχνει να βρίσκει την αυτοπεποίθησή του σιγά σιγά και με την κίνηση που κάνει στο πρώτο γκολ, αποδεικνύει πόσο μεγάλος παίχτης είναι.
Σε μία φάση που κάθε άλλος θα έκανε σουτ πάνω στο σώμα του αντίπαλου αμυντικού, ο Μάρκο-γκολ, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, έκανε την προσποίηση, άδειασε τρεις και με ένα εύκολο πλασέ, για την κλάση του, άνοιξε το σκορ.

Μετά το γκολ, χάσαμε μερικές ευκαιρίες ακόμα και όπως φαινόταν το 2-0 ήταν θέμα χρόνου. Όμως ένα λάθος του Ποτουρίδη έβαλε τις Σέρρες στο παιχνίδι. Σε μία φάση που δεν χρειαζόταν να πιάσει τον επιθετικό των φιλοξενούμενων, καθώς ήταν με πλάτη και κάπως ακίνδυνος για τον Πάρντο, ο μικρός μάλλον φοβήθηκε παραπάνω και έδωσε λαβή στον Χαραλαμπίδη να δείξει την άσπρη βούλα.
Και πολύ καλά έκανε ο Βαλβέρδε που αμέσως σήκωσε τον Αβραάμ, γιατί ο Ποτουρίδης θα ήταν σίγουρα επηρρεασμένος μετά από αυτήν τη φάση. Πράγμα που φάνηκε και δύο λεπτά μετά...

Για τρίτη φορά φέτος, η ομάδα την πάτησε με παρόμοιο τρόπο, αλλά τουλάχιστον στο τέλος δεν την πλήρωσε. Όπως με τον Ηρακλή και με τον Παναθηναϊκό, έτσι και τώρα μέσα σε δύο λεπτά δεχτήκαμε δύο γκολ και μάλιστα το ένα με πέναλτι. Σίγουρα αυτό είναι λάθος συγκέντρωσης και όχι αγωνιστικό.

Ευτυχώς το γκολ της ισοφάρισης ήρθε μόλις μετά από τρία λεπτά σε μία φάση που ο Χαραλαμπίδης τα έκανε μούτι. Στην αρχή πάει να δώσει πέναλτι, αλλά μετά δείχνει σέντρα στο γκολ του Φετφατζίδη. Ο επόπτης σήκωσε όμως λανθασμένα σε θέση οφσάιντ τον Φετφατζίδη και το γκολ ακυρώνεται, χωρίς όμως να αποβληθεί ο αμυντικός των Σερρών που ήταν τελευταίος παίχτης.

Ο Ριέρα ανέλαβε την εκτέλεση κι ας ζήτησε να το εκτελέσει ο Φουστέρ, η οποία είναι και η εντολή του πάγκου. Οφείλω να πω ότι τον φοβήθηκα τον Ριέρα και παραλίγο να επιβεβαιωθούν αυτοί οι φόβοι, αφού λίγο έλειψε να το αποκρούσει ο γκολκίπερ του Πανσερραϊκού.

Από εκεί και έπειτα, άρχισε μία πραγματική καταιγίδα, με τις ευκαιρίες να διαδέχονται η μία την άλλη. Οι Σερραίοι έμειναν πίσω πλέον κυνηγώντας την αντεπίθεση, αλλά η είσοδος του Αβραάμ σε συνεργασία με τον Μέλμπεργκ δεν τους το επέτρεψε σε καμία περίπτωση. Ο Βαλβέρδε πέρασε τον Ρόμενταλ δεξί μπακ για να βοηθήσει επιθετικά και τον δικαίωσε ο Δανός με την ασίστ στον Πάντελιτς για το 3-2 και την μεγάλη ανατροπή. Μία φάση που φυσικά ξεκίνησε από την καταπληκτική κάθετη του Ζαϊρί.

Λίγο μετά ησυχάσαμε με τον Ριέρα να εκτελεί εκπληκτικά ένα φάουλ (καλύτερα από το πέναλτι) και να καθαρίζει το ματς.

Σημαντική κίνηση του Ισπανού προπονητή ήταν να βάλει τον Ζαϊρί να συγκλίνει στο κέντρο και τον Φετφατζίδη δεξιά. Όχι γιατί κάποιοι μας λένε ότι δεν βλέπει γήπεδο ο Βαλβέρδε. Ελπίζω τώρα να παραδεχτούν αυτές τις κινήσεις του. Αν τις είδαν φυσικά, γιατί δεν τους τις τόνισαν κιόλας...

Τώρα έχουμε το ματς του Κυπέλλου με τον Π.Α.Ο.Κ. για να κλειδώσουμε την πρόκριση από τον πρώτο αγώνα. Άλλωστε έχουν μάθει πολύ καλά όλοι πως από τον Πειραιά δεν περνάει κανείς και πως η θάλασσα του Πειραιά, απ' όλες είναι πιο βαθιά...

Από τα βάθη του Πειραιά, τη χιλιοτραγουδισμένη Δραπετσώνα, με αγάπη.

3 σχόλια:

  1. μπαμπη μουυυυυυυυυυυυυυυυ ξερεις πολυ μπαλα τελος φιλε
    υποκλινομαι και σου μιλαω σοβαρα οι κρισεις σου ητο αριστες
    μπραβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να 'σαι καλά ρε φίλε. Σ' ευχαριστώ. Και να πω και κάτι άλλο που ξέχασα στο κείμενο να αναφέρω...
    Μπράβο στον Κοκότοβιτς που ήρθε στο Καραϊσκάκη για να παίξει μπάλα και δεν έκανε καραγκιοζιλίκια όπως κάτι Ουζουνίδηδες.
    Ακόμα και στο 2-2, όταν έβγαινε η μπάλα πλάγιο μπροστά του, την έπιανε και την έδινε στον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Όύτε καθυστρήσεις ούτε τίποτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Ριέρα πάντως είναι για λύπηση. Δεν μπορεί να στρίψει, δεν μπορεί να επιταχύνει λες και κάνει αγγαρεία ρε παιδί μου.

    Νταξ το ματς ήταν καλό. Σε αυτό όπως γράφεις βοηθά και ο Κοκότοβιτς που δεν κολλάει και κάνει το κομμάτι του. Τώρα κάτι κοουτσιλίκια του Βαλβέρδε τα αφήνω ασχολίαστα.

    Και κάτι τελευταίο. Δεν πιστεύω να είσαι κι εσύ της άποψης ότι ο Πάντελιτς είναι οπαδός του ΟΣΦΠ;

    Να έχεις μια καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή